Nieuwjaarsspeech Groen Brussel – 20 januari 2015
Traditioneel is een nieuwjaarsdrink en de bijhorende speech van de voorzitter een moment om even terug te blikken, en dan snel die blik op de toekomst te richten… En toen was er Charlie. Tientallen doden in Parijs, verijdelde aanslagen op politiecommissariaten, het leger dat de straat wordt opgestuurd,… Je zou je voor minder ongemakkelijk beginnen voelen.
Ik probeer me de 1 miljoen mensen die op straat kwamen in Parijs voor het oog te halen om de moed er weer in te krijgen en dan hoor je bij het wakker worden… de burgemeester van de Stad Brussel, Mr. Yvan Mayeur. Ik luister aandachtig mee: “De toekomst zal niet stil blijven. We weten dat er in Brussel een aanslag zal gebeuren.” En hij gaat verder, en roept daarbij angstbeelden op die bij iedereen op het netvlies gebrand zijn “We zijn een internationale stad, er zijn aanslagen gebeurd in Madrid, in Londen, in Parijs.” Meer nog, “Er is al een aanslag gebeurd in Brussel, 6 maanden geleden”. Volgens Mayeur, is het enkel een kwestie van tijd vooraleer Brussel nog eens aan de beurt komt. De boodschap van de burgervader van de Stad Brussel is onomwonden: be afraid, be very afraid.
Na het interview van Yvan Mayeur kwam de eerste strofe van een lied van Luc De Vos in me op “Soms vraagt een mens zich af, hoe moet ik dit overleven?”. Zo somber was de boodschap van Mayeur.
Het kan ook anders beste vrienden. De Burgemeester heeft een kans gemist om een oproep tot eenheid, tot verbondenheid te brengen en ons vooral niet te laten verlammen door angst.
Beste vrienden, Ik wil een oproep lanceren. Een oproep tot verbondenheid. Het signaal dat de miljoenen mensen gaven door op straat te komen in Parijs, in vele andere steden en hier in Brussel. Dat signaal was er een van verbondenheid, niet van de angst. Wij moeten als partij, als politici, die mars verder zetten en boven alles een perspectief van hoop uitdragen. Groen is de partij die er rotsvast van overtuigd is dat het anders kan. En we moeten het helemaal niet zo ver zoeken. De rijkdom van Brussel is haar chaotische, soms bevreemdende, maar ook prachtige en ontroerende diversiteit. Die diversiteit, die regenbogen aan verschil, dat is wat ons met elkaar verbindt!
Dat kunnen we heel concreet maken. Het terreurniveau staat op drie, het leger gaat de straat op, wel het is ook nu dat leraars en jongerenwerkers extra ondersteuning nodig hebben om de vele vragen van leerlingen de baas te kunnen. Om de vele discussies in goede banen te leiden. Om ervoor te zorgen dat meningen kunnen worden gedeeld met respect voor elkaar. Ook breder moeten de jongeren die nu gemarginaliseerd worden, die vandaag en morgen hun wachtuitkering verliezen, die jongeren moeten we op dezelfde voet plaatsen. Dat kunnen we doen door de bewegingen en initiatieven van jongeren een breder platform te geven. In Molenbeek zijn er zo heel wat initiatieven geweest, eentje was ‘street talent’, een Molenbeeks alternatief op the Voice. Alleen zo kunnen we jongeren niet alleen het gevoel geven er bij te horen, maar dat ook effectief doen.
Verbinden in diversiteit is een positieve boodschap. Een positief verhaal waar ik samen met jullie wil aan bouwen. Of beter, wil aan verder bouwen. We beginnen dan ook helemaal niet van een wit blad. Groen voelt zich goed in Brussel en steeds meer Brusselaars voelen zich goed bij Groen.
De vorige gemeenteraadsverkiezingen behaalden we, dankzij de samenwerking met Ecolo, een historische overwinning. Met 19 gemeenteraadsleden werden we de grootste NL-partij en kunnen daardoor vandaag onze stempel drukken op ons Gewest. Etterbeek haalde er recent, dankzij onze schepen Rik Jellema, een wijkcontract binnen. In de Jacht-Graywijk komen er nieuwe woningen, een ontmoetingszaal en het Jourdanplein wordt onderhanden genomen. Annalisa Gadaleta zet de administratie van Molenbeek op zonnepanelen en lanceerde vorige week nog een project waar jobs en leefmilieu hand in hand gaan: laaggeschoolden die meubels maken van afvalhout. En dankzij Adelheid Byttebier komt er binnenkort een nieuwe school bij in Schaarbeek. Symbolisch een samenwerking tussen het lokale niveau, het gewest en de beide gemeenschappen.
Na de gemeenteraadsverkiezingen kwamen de gewestverkiezingen. Groen koos voor Brussel. En de Brusselaars kozen voor Groen. Bruno De Lille en zijn voltallige kabinet, werden beloond voor het harde werk. Werk dat we zeker niet in een vergetelhoekje hoeven te schuiven, maar waar we verdomd trots mogen op zijn:
De plek waar we nu instaan, Muntpunt, werd geopend. De autodruk daalde en het budget voor fietsinfrastructuur verdrievoudigde. Villo werd uitgebreid naar alle gemeenten. Met de paspartoe kunnen veel meer Brusselaars genieten van het rijke culturele aanbod dat Brussel te bieden heeft. De politie krijgt nu ook specifieke opleidingen in de strijd tegen homofobie en gaybashing. Bruno schakelde de hulp in van Annemie Maes om de macht van de negentien gemeenten in te perken en er via de ordonnantie mobiliteit voor te zorgen dat er eindelijk één gemeenschappelijke mobiliteitsvisie kan worden afgedwongen vanuit het Gewest. Verre van volledig, maar een lijst om trots op te zijn.
Ik heb het gehad over de gemeenteraadsverkiezingen, de gewestverkiezingen… En er is daar een iemand die ik toch graag in het bijzonder wil bedanken. Elke Van den Brandt was onze campagneleider in 2012 hier in Brussel en de locomotief achter de nationale campagne vorig jaar. Ze zette de partij samen met Wouter Van Besien in een rechte lijn naar alweer een verkiezingsoverwinning en haalde zelf een monsterscore waarbij ze Groen tot tweede partij katapulteerde met de Brusselse lijst voor het Vlaams Parlement.
De staatssecretaris, de schepenen, Malika en Rik als gewestvoorzitters, en de campagneleiders Elke en Nathalie, samen met jullie, zorgden allemaal voor een fantastisch jaar voor Groen in Brussel. Jullie bouwden elke dag aan een beter Brussel. Om nog eens Luc De Vos te citeren: “Want we bouwen aan de toekomst we houden van elkaar”. Dat verdient een daverend applaus.
We werden beloond. Arnaud Verstraete kwam er bij en samen richten we nu de blik op de toekomst. Geen wit blad, een rijk verleden en vooral een vruchtbare toekomst. En dat doen we niet alleen. Met het vizier op 2018 is het mijn, is het onze, van Veerle, Stefan en ik, onze eerste doelstelling om de samenwerking met Ecolo op koerssnelheid te krijgen. Een samenwerking die we elke dag in de praktijk brengen. In het Brussels parlement, in onze gemeenteraden, meerderheid of in de oppositie. De samenwerking met ecolo definieert ons als dé Brusselpartij en geeft een antwoord op de vraag van zovele Brusselaars om samen, divers, maar verbonden om het samen op te nemen voor onze stad voor ons gewest.
We hebben de afgelopen verkiezingen gewonnen, een historische overwinningen. Maar daar stopt het niet. Sinds 25 mei winnen wij bijna dagelijks leden bij (gisteren Maaike Schaarbeek en Willem uit Elsene) Brusselaars die de stap naar Groen zetten. Weet u hoeveel leden wij er op een halfjaar tijd bijkregen? Groen werd sinds de verkiezingen van 25/5 een kwart groter in Brussel!
Maar we willen verder gaan. En daarom. Dit is wat ik jullie zou willen vragen in dit jaar zonder verkiezingen: Ga naar buiten, praat en overtuig uw vrienden kennissen, uw buren, de vrienden uit je sportclub, vereniging… Mensen die net in Brussel komen wonen, al bij een vereniging of zelfs bij een andere partij werken… Iedereen is welkom bij ons. Iedereen die het goed voorheeft met elkaar en met de stad, met ons gewest is bij ons welkom. Recent werden Nurgul, Zakia, Fadma, lid van Groen in Brussel. De achtergrond van onze leden wordt diverser, en moet nog een pak diverser: Mensen in de zaal, overtuig ook je vriend met een migratieachtergrond om bij jong/groen Brussel te komen, zeg hen “kom erbij, je hoort erbij, er is een plaats voor jullie”. Dat is dialoog en verbondenheid in de praktijk !
Het is nodig want het beleid van de traditionele partijen staat vaak zo ver van de Brusselaars. Hoe men toch kiest om parkings bij te bouwen in een stad die verzadigd is van auto’s. Het Vossenplein, een van de plaatsen in Brussel waar de verbondenheid en de dialoog tussen mensen uit de verschillende wijken het meest naar voor komt. Ook dat heeft Mayeur niet begrepen. Vintage meubeltjes uit de jaren zeventig zijn hip, maar vintage parkings uit de jaren zeventig zijn niet hip !
Ik kom tot mijn besluit :
Wij doen niet mee aan het doemdenken. Wij tonen elke dag aan dat het anders kan, dat het anders moet. Wij gaan voor een Brussel waar de levenskwaliteit vooraan staat. Waar de diversiteit net datgene is wat ons met elkaar verbindt. Want er is meer veel meer dat ons verbindt dan ons scheidt. De liefde voor de stad, de liefde voor het samen-leven, de liefde voor het leven tout court. Dat is waar Groen voor gaat : Een stadsproject met plaats voor iedereen.
Groen is dé partij van de dialoog en de verbondenheid.
Dialoog tussen nederlandstaligen en franstaligen.
Dialoog tussen gelovigen, katholieken of moslims, en atheisten. En alle twijfelaars die daar ergens tussenin zitten.
Dialoog en verbondenheid is het antwoord van Groen op polarisering en geweld.
Want om nog een laatste keer Luc De Vos te citeren: “Hier heerst vrede. Hier is plaats voor iedereen!”
Ik dank u.
